بررسی اثربخشی گروه درمانی وجودی بر استرس در افراد مبتلا به دیابت

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر رویکرد وجودی بر میزان استرس افراد مبتلا به دیابت انجام پذیرفت. پژوهش حاضر کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی می باشد. با استفاده از روش نمونه گیری داوطلبانه از میان زنان مراجعه کننده به کلینیک دیابت پارسیان مشهد (در محدوده سنی 30 تا 50 سال، دارای مدرک دیپلم و متاهل) تعداد 22 نفر برای شرکت در پژوهش انتخاب شدند، 12 نفر در گروه کنترل و 12 نفر در گروه آزمایش به طور تصادفی گمارده شدند که این تعداد بعد از ریزش به 10 نفر در هر گروه کاهش یافت. این افراد در ابتدا با آزمون dass جهت اندازه گیری میزان استرس، مورد آزمون قرار گرفته بودند و از میان افرادی که نمره استرس آنها (15 به بالا) بود برای شرکت در این آزمون انتخاب شده بودند. سپس در گروه آزمایش، مداخله گروه درمانی مبتنی بر اصالت وجود به مدت 12 جلسه (هر جلسه 90 دقیقه) اجرا شد. بعد از اتمام این دوره درمان به منظور سنجش میزان تغییر متغیر وابسته (میزان استرس)، مجددا آزمون dass به عنوان پس آزمون در هر دو گروه اجرا شد. نتایج تحلیل های آماری آزمون t به تایید فرضیه (با معناداری 0005/ 0< p) انجامید. بدین ترتیب گروه درمانی با رویکرد اصالت وجود در گروه آزمایش به طور معناداری موجب کاهش استرس در مقایسه با افرادی که درمان رایج را دریافت کرده اند (گروه کنترل) می شود.